Ervaringen van een operatie in het buitenland

Duitsland – België 1-1

Drie dames en een heer, die elkaar nog nooit gezien hebben ontmoeten elkaar. Tussen twee dames is één overeenkomst: ze hebben beide ervaring met een scolioseoperatie in het buitenland.

Ingrid en Angelique reageerden beide op een oproep over ervaring met scoliosebehandeling in het buitenland. En omdat ze niet zo heel ver van elkaar verwijderd wonen was het een idee om hen samen te interviewen. Ingrid nodigde ons uit in haar huis en dat van haar partner Glenn.

Wat beweegt iemand om naar het buitenland te gaan voor een behandeling?

Ingrid

Ik ben doorverwezen door mijn toenmalige specialist. Ik was 47 jaar, had erg veel problemen en mijn orthopeed stelde voor een nieuwe constructie te plaatsen. Hij was zelf op leeftijd en durfde de operatie niet meer aan. Omdat hij ervaring had met een kliniek in Duitsland (in Bad Wildungen) verwees hij me daar heen.

Angélique

Bij mijn zoon Thomas werd op 15-jarige leeftijd een forse afwijking van 74 graden boven en 54 graden onder vastgesteld. Deze bochten waren in een jaar tijd ontstaan. Hij had een slechte conditie en stond altijd erg vreemd en toen ik hem toevallig eens naakt zag, ontdekte ik de afwijking. Dat de situatie ernstig was en er snel geopereerd moest worden was duidelijk. Helaas bedroeg de wachttijd in Nederland op dat moment een jaar. In overleg met de verzekeraar kregen wij de keus om naar Duitsland of naar België (Antwerpen) uit te wijken. Het werd Antwerpen en we konden daar al na twee maanden terecht.

Ingrid, wat is jouw geschiedenis?

In 1972 werd ik op 12-jarige leeftijd voor de eerste keer geopereerd. Er werd een Harringtonstaaf tegen mijn ruggenwervel gezet. De bocht van 60 graden werd teruggebracht naar 30 graden. De staaf is na enige tijd bovenaan losgeschoten en de bocht verergerde naar 76 graden. Begin jaren 90 is de onderrug ook nog vastgezet met aan weerszijden een staaf. Ondanks die staven ging ik steeds meer voorovergebogen lopen en ik kreeg steeds meer pijn. In 2007 ging ik op advies van mijn specialist naar Bad Wildungen, naar een kliniek gespecialiseerd in scoliose. Daar heeft men de Harringtonstaaf en de staven aan de lendenwervels verwijderd en een volledig nieuwe ‘stellage’ in mijn rug gezet. Helaas kreeg ik in 2012 een bacterie op die constructie. Ondanks maanden antibioticagebruik was die niet te bestrijden. Uiteindelijk ben ik terug gegaan naar Bad Wildungen en is alles uit mijn rug verwijderd.

Hoe verliep de ziekenhuisopname bij Thomas?

Thomas is, gezien de ernst van de afwijking, in twee keer geopereerd met een tussenpoos van een week. Bij de eerste operatie, die via de zij uitgevoerd werd, is een rib weggehaald en werd een long leeg gelaten. Er werden tussenwervels verwijderd en de weggehaalde rib werd in vermalen toestand als steunmateriaal gebruikt. De tweede operatie verliep via de rug. Aan weerszijden van de wervelkolom werd een staaf geplaatst. De grootste bocht is teruggebracht naar 34 graden. Thomas is twee weken in het ziekenhuis geweest. Hij heeft weinig meegekregen van zijn verblijf, omdat hij de meeste tijd ‘onder zeil’ was. Na de tweede operatie mocht hij na drie dagen gaan zitten. Daarna ging het herstel vlot.

Hoe was de nazorg?

Angélique

Helaas werd Thomas erg ziek. Na zijn thuiskomst bleef hij maar overgeven. Door de operatie, de vele morfine en buikligging waren zijn darmen stil komen te liggen. Hij moest met spoed weer opgenomen worden en verbleef weer een week in het ziekenhuis. Hij woog 66 kilo toen hij er in ging en 52 bij het verlaten.

Wat was jullie voorbereiding op het verblijf in het buitenland?

Ingrid

Met mijn schoolduits kon ik goed uit de voeten. Ik had me wel voorbereid en op een A-4tje zaken genoteerd die specifiek met scoliose en bijkomende ziekenhuiszaken te maken hadden. Als voorbereiding op de operatie moest ik twee weken allerlei therapieën volgen: zwem-, ademhalings- en ontspanningstherapie. Je mocht niet stilzitten, er was een heel schema waarin je ook gebruik moest maken van de fitnessapparaten.

Angélique

Thomas vond het prima naar België te gaan voor behandeling. Hij is vrij nuchter en maakte zich daar dus niet druk over. Hij is een week voor zijn verblijf opgeroepen voor een bloedonderzoek en er zijn foto’s gemaakt. Een dag voor de operatie is hij pas opgenomen. Waren er speciale voorzieningen voor familie?

Ingrid

Voor mijn partner waren geen voorzieningen. Hij moest op eigen gelegenheid en op eigen kosten zijn verblijf regelen. Afgezien van de reistijd en de kosten had Glenn (partner Ingrid) er geen moeite mee naar Bad Wildungen te komen. Het is een heel mooi dorpje in een heel mooie omgeving.

Angélique

Tijdens het verblijf van Thomas in het ziekenhuis mocht ik in het logeerhuis verblijven. Ook mijn man mocht dat af en toe. In de week dat Thomas terug moest toen hij zo ziek was mocht ik in een bed naast het zijne slapen.

Zijn er opmerkelijke verschillen t.o.v. verblijf in Nederland?

Ingrid

In Duitsland liggen veel klinieken in een parkachtige groene omgeving. Patiënten mogen dan, indien mogelijk, naar buiten. Ook eten ze samen in het restaurant waar het eten in buffetvorm wordt aangeboden. Deze twee zaken beïnvloeden zeker het herstel.

Angélique

De arts van Thomas stond altijd klaar en was altijd bereikbaar. Hij gaf zelfs zijn 06-nummer. Hij beantwoordde zelf de mail. Het is nu eind 2019, hoe gaat het met jou, Ingrid en hoe gaat het met Thomas?

Ingrid

Ik ben nu 59 jaar en vanaf 2012, na mijn laatste operatie niet meer werkzaam voor een werkgever, omdat het echt niet meer ging. Zelfs met aangepast werk, ik was apothekersassistente, was het niet meer haalbaar. Bij de laatste controle afgelopen jaar bleek de wervelkolom iets teruggezakt, maar door mezelf goed in acht te nemen (conditie en spiertraining en veel te wisselen van houding) is het te doen.

Angélique

Thomas is net 23 jaar en maakt lange dagen als stagiair op de financiële administratie van een hotelketen. Tijd om te sporten heeft hij op dit moment bijna niet, maar staat zeker binnenkort weer op een snowboard. Thomas heeft zijn laatste controle gehad toen hij uitgegroeid was op zijn 20e. Hij maakt zich geen zorgen en ziet zijn toekomst positief in.

Heb jij nog wat toe te voegen Glenn?

Hij denkt dat de pijngrens van Ingrid heel hoog is. Ze doet op eigen tempo van alles zonder klagen. Bij hem is toevallig onlangs ook een (lichte) scoliose vastgesteld en hij klaagt meer dan Ingrid …

Door Anja Akkermans